Ze kwam voor het eerst in de praktijk. Keek rond en zei; “wat mooi, ik voel me
meteen thuis”.
Haar verhaal was complex, haar traumatische ervaringen waren aan het begin
van haar leven ontstaan. “Hoe kan het nou dat ik daar dan last van heb, wat je je
niet herinnert, dat is er toch niet?”.
Ik zag de twijfel op haar gezicht bij deze vraag. Eigenlijk was de vraag al half
beantwoord. Traumatische ervaringen worden in je lichaam opgeslagen. Als je
zintuigen iets opvangen wat op de traumatische ervaring lijkt, zal dit triggeren,
zoals ze dat noemen. In gewone taal, wordt daarmee bedoelt dat het zich
opstapelt en de wond die er al zit van binnen aanraakt. Het bouwt op, net als een
soort bergje van binnen. Dat kan komen doordat je iets ruikt, iets ziet, iets hoort
of iets voelt wat die traumatische herinnering aanwakkert. Misschien leek iemand
wel op degene die met jouw traumatische ervaring te maken had, of rook iemand
zo. Ik noem het wel eens het slapende monster.
Na afloop van onze Trauma Sensitieve Yoga sessie, zegt ze; “ik vind jouw stem
fijn om naar te luisteren, ik word er rustig van”. Ze mag betalen wat ze kan
missen voor de sessie, ze legt het geld voor me neer onder een kunstwerkje. We
spreken af voor volgende week. Als ze weg is, merk ik dat ik vol energie zit, wat
is het fijn om dit te mogen delen met een ander.